Ato Suharto
Ajeun nu kiwari linci
Lir campaka nu tinggal tangkalna
Sumeblak rasa mun inget kana kembangna
Kasono malibir dina pipireun pikir
mapay ngambah sagara citresna
duriat kokojayan lantis nyanding ngajomantara
Rek nepi kamana carita urang ngumbara
Sarebu usum geus jauh kalarung
ngaran anjeun teu lipur-lipur
Nepakeun kamelang kari waasna.
Anjeun kadeudeuh teu reureuh,
meuweuh dina ati geus maneuh
Anjeun,nu karasa sanajan hese rek nyata
Anjeun ninggalkeun sagara impian
Tidak ada komentar:
Posting Komentar